خبری که غرب را لرزاند/ ایران به دنبال 5 سلاح پیشرفته روسی

 

«خبر اخیر تحویل سامانه موشکی S-300 به ایران در آینده نزدیک توسط روسیه، دولت های غربی و اسرائیل را لرزاند... اما سامانه دفاع موشکی تنها چیزی نیست که ایران به دنبال آن است...»

  

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،پایگاه آمریکایی "نشنال اینترست" (National Interest) در گزارشی تحت عنوان "پنج سلاح که ایران خواهان خرید آن از روسیه است" با اشاره به قرارداد خرید سامانه دفاع موشکی S-300 میان دو کشور، لیستی از تسلیحات را ارائه کرده و مدعی است که ایران در آینده به دنبال خرید آن ها از روسیه خواهد بود.

 

در این گزارش آمده است: «خبر اخیر تحویل سامانه موشکی S-300 به ایران در آینده نزدیک توسط روسیه، دولت های غربی و اسرائیل را لرزاند. روسیه به دنبال تحویل پنج سیستم دفاع موشکی سطح به هوای دوربرد S-300 بر اساس قراردادی است که در اصل در سال 2007 میان دو کشور منعقد شده است. بر اساس برنامه ریزی صورت گرفته، تحویل این سامانه ها ظرف مدت 18 ماه آینده آغاز خواهد شد.

 

ایران مشتاقانه در انتظار ورود این سامانه ها است که به این کشور برای دفاع از حریم هوایی خود در برابر جنگنده های مهاجم کمک خواهد کرد. حضور سامانه S-300، حمله جنگنده های آمریکایی و اسرائیلی به برنامه هسته ای دوباره جان گرفته ایران را مخاطره آمیزتر از گذشته خواهد کرد.

 

اما سامانه دفاع موشکی تنها چیزی نیست که ایران به آن نیاز دارد. اکنون که روسیه برای بار دیگر، خط لوله تسلیحات را به سوی ایران گشوده است، ایران به دنبال خرید چه سیستم های تسلیحاتی دیگری خواهد بود؟ با توجه به بی اعتمادی غرب به انگیزه های ایران، به احتمال زیاد روسیه در کنار چین، یکی از دو کشوری باقی خواهد ماند که در آینده قابل پیش بینی، مایل به فروش تسلیحات به ایران خواهد بود.»

 

 

نشنال اینترست در ادامه می نویسد: «پنج سلاح روسی که ایران احتمالا به دنبال خرید آن خواهد بود، به این شرح است؛

 

موشک ضد کشتی کلاب (Klub)

 

ایران سابقه ای طولانی در استفاده از موشک های ضد کشتی در خلیج فارس دارد. ایران از موشک های چینی "Silkworm" [کرم ابریشم] علیه کشتی هایی با پرچم عراق، کویت و آمریکا استفاده کرده است. همچنین گفته شده که ایران تعداد محدودی از موشک های چینی C-802 را در اختیار دارد و بر اساس گزارش ها، نسخه مخصوص خود از این سلاح را تولید کرده است.

 

خرید موشک های جدید ضد کشتی مانند Klub، بار دیگر به ایران این قدرت را خواهد داد که حمل و نقل خارجی را تهدید کرده و حتی تنگه هرمز را مسدود نماید. نسل جدید موشک های روسی، سریع تر و هوشمندتر بوده و حتی قابلیت پرتاب از سکوهای استتار شده را دارد. در واقع به جرات می توان گفت که Klub می تواند Silkworm بعدی باشد.

  

 

 

 

تانک T-90

 

خرید 1.000 تانک T-90 می تواند به احیای مجدد ناوگان تانک ایران کمک کند. این تانک قابلیت انهدام هدف از فاصله ای بیش از چهار هزار متر را دارد و سیتسم لیزری و سیستم استتار و ترکیبی از واکنش های تهاجمی از قابلیت های این تانک به شمار می آیند.

 

 

 

 

 

جنگنده چند منظوره سوخو 35 (Su-35 Flanker)

 

ناوگان هوایی ایران، به روشنی نیازمند تجهیزات تازه است. بدنه سوخوی 35 با کمک تیتانیوم در بخش هایی تقویت شده تا بتواند تسلیحات بیشتری حمل کند. سوخوی 35 هواپیمایی چند منظوره بوده و می تواند اهداف را روی هوا و زمین با سیستم هدف گیری الکترونیکی نوری مورد حمله قرار دهد. قدرت خروجی رادار آن ۵ برابر سوخو ۲۷ است و توان کامل کشف اهداف در هوا دریا و زمینی را دارد . موتورهای پیشرفته این جنگنده، ترکیبی از برد، قدرت و قابلیت مانور را در اختیار آن قرار داده است.

 

 

 

 

 

کشتی نیروبر ایوان گرن (Ivan Gren)

 

هرچند ایران یک قدرت زمینی به نظر می رسد اما یک کشور دریایی نیز هست. در واقع تمام مرز جنوبی این کشور دریایی بوده و با خلیج فارس پوشیده شده است. توانایی حمل و نقل نیروی زمینی ایران در خلیج فارس و انتقال آن ها به عربستان سعودی، کویت، بحرین، قطر، امارات متحده عربی، یمن و عمان به طور بالقوه می تواند بسیار مفید باشد. کشتی نیروبر ایوان گرن با پنج هزار تن وزن و توانایی حمل سیزده مخزن شصت تنی و با سی و شش نفربر زرهی و قابلیت حمل بیش از 300 نیرو می تواند به ارتقای نیروی دریایی ایران کمک کند.

 

  

 

 

 

موشک های بالستیک کوتاه برد اسکاندر (Iskander)

 

در جنگ ایران و عراق دو کشور از موشک های اسکاد علیه یکدیگر استفاده می کردند. با توجه به اینکه موشک های ایران از سوخت مایع به جای سوخت جامد استفاده می کنند، میزان دقت در هدف گیری بالایی نخواهند داشت. ایران در حال حاضر، دارای موشک های بالستیک است اما موشک های دقیق هرچند برد کوتاهی داشته باشند، می تواند برای این کشور بسیار مفیدتر باشند. موشک های اسکاندر برای حملات تاکتیکی طراحی شده اند و از طریق کنترل از مرکز می توانند سایت های موشکی، فرودگاه ها و دیگر اهداف نظامی را هدف قرار دهند.